به نقل از روزنامه ابتکار : نفتکش سانچی اما در این روزها و سالهای بی اندازه شدن اندوه و دومینویی شدن فاجعه‌ها، مصیبت‌ها و داغ‌ها، به گونه ای غریب بخشی از این قاعده را بر هم زده است. نه اینکه غم و مصیبت را کم کرده باشد، یا رسم همدلی اجتماعی و تساوی اندوه سرتاسری را برهم زده باشد، نه!
 
سانچی هزاران مایل آن سوتر از سرزمین مادریِ 32دریانورد، هفت شب و روز در دل اقیانوس سوخت و در نهایت مثل پلاسکو در خود فروریخت و نه در خاک و در وطن، که در دل اقیانوس غرق شد. مثل پلاسکو امیدها را نا امید کرد و داغ بر دلها نشاند. اما برعکس ارابه‌های مرگ و زلزله ها و پلاسکو و سایر قاصدان اندوه در این سرزمین، مرگ را هم مثل غم به مساوات در سرتاسر جغرافیای کشور گستراند بی آنکه پیکر عزیزی را به بندرگاه بازگرداند.